Przemierzałem samotnie tysiące kilometrów w dziczy którą uwielbiam, jednak gdzieś w środku zawsze brakowało mi drugiego człowieka. Będąc któregoś razu na wycieczce z grupą znajomych, podbiegł do mnie obcy pies. Wtedy koleżanka troszkę z zazdrością zapytała czy zauważyłem, że zawsze podchodzą do mnie jakieś psy. Omijają innych i podchodzą do mnie z dziwnym zaufaniem. Przyznaję, że cieszył mnie zawsze taki kontakt, ale nigdy nie zwróciłem uwagi na ten szczegół. Kilka dni później siedziałem na ławce z kumplami i akurat przechodziła tamtędy pani z psem na smyczy. Pies ominął kolegów, a przy mnie zatrzymał i wyraźnie się ożywił. Wtedy przypomniało mi się, co mówiła koleżanka i zacząłem o tym myśleć, obserwować, poznawać jeszcze bardziej zachowania psów i czytać o ich problemach w ludzkim świecie. Któregoś rana obudziłem się z myślą, że mógłbym im pomagać. Kocham zwierzęta, chyba z wzajemnością i co ważne, miałbym kontakt z ludźmi. Tak zrodziła się nowa owocna pasja, nauka, wolontariat i praca w schronisku dla psów.